مهربانت رابه امانت برروی شانه هایم بگذاری تا گرمی داشتن

تکیه گاهی مهربان راحس کنم

صدای قدم هایت راکه میشنوم تمام صداهادرنظرم بی معنا 

جلوه می کنند

ای بهترین تمام لحظاتم درسکوت روزهای زندگی ام ودرتاریکی

شبهای بی کسی ام ازتوسخن می گویم تمام لحظات دلتنگی ام

بهانه ی تورامیگیرند

برای امدنت لحظه ها نیز لحظه شماری میکنند وبرای دیدن 

دوباره ات تمام دیده ها بی تابی

...شبها چشمانم میعادگاه اشک می شوند...وغم همنشین قلبم...دوباره بغضهای خسته و کهنه اسیر گلوی سردم می شوند...ای کسی که در حکایت شب پنهان شده ای...به عظمت آبی دلم نظری کن...و ببین که این دل چه عاشقانه می تپد...در انتظار آمدن تو...

زندگی آتشگهی ست دیرینه پابرجاست...گر بیفروزیش رقص شعله هایش در هر کران پیداست ....ورنه خاموش است...وخاموشی گناه.

توی زندون قلبت اون قدر شلوغ می کنم....و زندونیها رو اذیت می کنم..که مجبور بشی...منو بندازی توی انفرادی قلبت.

1. دل تنها عضوي است كه با نگاه لمس مي شود.

2. دل تاري است كه وقتي بشكند بهتر مي نوازد.

3. خدا را بخوان تا خدا تو را از خواندني ها قرار دهد.

4. غرور از فرشته شيطان ، و تواضع از خاك ، انسان مي سازد.

5. گرفتار گناه ، اسير هر دو عالم است.

6. حقيقت رنگ كردن مردم عينكي شدن خود است.

7. زني كه جواهر است از جواهرات براي خويش بت نمي سازد.

8. چشم دروغگو بيشتر از معمول پلك مي زند.

9.  مطالعه يك كتاب تجربه يك زندگيست.

10. لبخند طاق نصرتي بر دروازه دل است.

11.كودكان خوبند اگر خلاف كردند بزرگترها را ادب كنيد.

12.رابطه اي كه با هوس شروع شود، با تنفر خاتمه مي يابد.

13.چاله شكست پر است از انسان هاي تندرو.

14.دوست جديد دنياي جديد است.

15. همه از عشق دم مي زنند اما عاشقان در سكوت مي ميرند.

16. هر كس در هنگام شكست ها نشكند پيروز است.

17.همه انسان ها در شهر خيال خويش اسطوره هايي منحصر به فردند.

18. زندگي ساختني است نه گذراندني.

19. جهان بزرگتر از آن است كه با كار تو خراب شود با گناه خود را خراب

نكن.

20. غرور انهدام است مغرور نباش.

21. اي انسان بمان براي ساختن و نساز براي ماندن.

22. امروز فرصتي است براي جبران ديروز و ساختن فردا.

23. ارزانترين و زيباترين آرايش صورت لبخند است.

24. بقا از آن خداست باور نداريد از گذشتگان بپرسيد.

25. كسي كه هدف هاي بزرگ دارد بزرگ مي ميرد.

و من گاهی اوقات مجبورم به آرامشِ عمیقِ سنگ حسادت کنم چقدر

خیالش آسوده است چقدر تحملِ سکوتش طولانی‌ست چقدر ...

زندگي مثل پيانو است ، دكمه هاي سياه براي غم ها و دكمه هاي سفيد

براي شادي ها . اما زماني ميتوان آهنگ زيبايي نواخت كه دكمه هاي

سفيد و سياه را با هم فشار دهي

و اکنون عشق را با الکل ضد عفوني مي کنند ! بی خبر از آنکه اين

پانسمان روحي مرا مست خواهد کرد ...

یکسان شعله می کشد،خواه در محرابی مقدس باشد خواه در دکه

کفاشی،خواه مشت علفی در گوشه خانه ای.عشق آتش سوزان

است که یک روز به تو بگوییم دوستت دارم.تا به اعجاز

این کلام سراپا دگرگون شوم و جاذبه کهربایی پیدا کنم.

از چهره خود نوری بر تافته ببینم که صورت تو را هاله دار

در بر گرفته باشد.

چشمانت را برای زندگی می خواهم اسمت را برای دلخوشی

می خوانم دلت را برای عاشقی می خواهم صدایت را برای

شادابی میشنوم دستت را برای نوازش وپایت را برای همراهی

می خواهم عطرت را برای مستی می بویم خیالت را برای پرواز

وخودت را نیز برای پرستش.....

دیگر به خلوت لحظه هایم عاشقانه قدم نمی گذاری.

دیگر آمدنت در خیالم انقدر گنگ است که نمیبینمت.

سنگینی نگاهت را مدت هاست که حس نکرده ام.

من مبهوت مانده ام که چگونه این همه زمان را صبورانه

گذرانده ای؟

من نگاه ملتمسم را در این واژه ها پر کرده ام که شاید.....

دیگر زبانم از گفتن جملات هراسیده است.

خیلی خسته ام،خسته تر از آن که

بخواهم راجع بهت فکر کنم

که بودنت را ارزو کنم یا رفتنت

را توجیه....

یه نفر میشینه و اسکناساشو می شمره

می خواد امتحان کنه که تا داره یا نداره

یه نفر از بس بزرگه خونشون گم میشه توش

اون یکی اتاقشون واسه همه جا نداره

بابا می خواد واسه دخترش عروسک بخره

انتخاب هم می کنه پولشو اما نداره

یکی دفترش پر از نقاشی و خط خطیه

اون یکی مداد برای اب و بابا نداره

یکی ویلای کناره دریاشون قصره ولی

اون یکی حتی تو فکرش اب دریا نداره

یه نفر تولدش مهمونیه همه میان

یکی تقویم واسه خط زدن روزا نداره

یکی هر هفته یه روز پزشکشون میاد خونش

یکی داره میمیره خرج مداوا نداره

یه نفر می ارزه امضاش به هزار تا عالمی

یکی بعد عمری رنج و زحمت امضا نداره

یکی دوست داره که کارتون ببینه اما کجا

یکی اونقد دیده که میل تماشا نداره

یکی از واحدای بالای برجشون میگه

یکی اما خونشون اتاق بالا نداره

یکی پول نداره تا هرروز به شهرشون بره

یکی طاقت واسه ی صدور ویزا نداره

یکی فکر اخرین رژیمهای غذاییه

یکی از بس که نخورده شب و روز نا نداره

دخترک میگه خدا چرا ما؟....مادرش میگه

عوضش دخترکم اون خونه لیلا نداره

بچه ای که تو جراغ قرمز می فروشه گل

مگه درس و مشق وشور و شوق و رویا نداره

یاد دلیل حقیقت کلاس اول افتادم

دارا خیلی چیزا داره اما سارا نداره

بعضی قلبا ولی دنیایی واسه خودش داره

یه چیزایی داره توش که توی دنیا نداره

همیشه تو دنیا کلی فرق بین ادما

این یه قانون شده و دیروزو حالا نداره

خدا به هرکس هرچیزی دلش بخواد میده

همه چی دست اونه ربطی به شعرا نداره

همه از یه جا اومدن همه میرن یه جا

اون جا فرقی میون فقیرو دارا نداره

کاش یه روز بشه که دیگه نشد جمله ای ساخت

با نمیشه،با نمی خوام،با نشد،با نداره.

                                     (مریم حیدرزاده)

بدون تو زندگی برایم عذاب است من که عاشقانه به پای

تو نشستم ، صادقانه با تو عهد بستم گفتم به یاد بیاور آن

 عهدی که با من بستی گفت : من حتی به یاد نمی آورم

که دیروز بر من چه گذشت نمیدانستم عشق جز کور

کردن یک عاشق ، عقل را نیز از او میگیرد اما تو عقل داری ،

 خودت را به نادانی زده ای تنها بهانه برای رفتن ، به یاد نیاوردن 

 قول و قرارهای آغاز اسارت چشمهایت را باز کن ، به چشمهایم

نگاه کن ، حالا با صداقت بگو چه عهدی با من بستی گفت :

چشمهایم باز است ، اما تو را نمیبینم! دیگر تو را نمیخواهم

و عهدی که با تو بستم را به یاد نمی آورم بغض گلویم شکست

و اشک در چشمانم حلقه زد دلش برایم سوخت ، گفت که

مرگ من اشک نریز، اشکهایم را از گونه ام پاک کرد گفتم تو که

گفتی مرا نمیبینی پس چگونه اشکهایم را دیدی گفت : اعتراف

میکنم که تو را میبینم ، عهدی که با تو بستم را به یاد می آورم ،

 اما راهی جز رفتن ندارم گفتم بدون اینکه بگویی خداحافظ برو قصه

عشقمان را از قبل نوشته بودم اما برایت نخوانده بودم میدانستم

تو در حسرت عشق من مینیشنی و اینبار نمیسوزی، بلکه میمیری

کاش میشد همچو اواز خوش یک دوره گرد زندگی

را باره دیگر دوره کرد

باشه...راستش خیلی وقته نتونستم اپ کنم  

نمیدونم یه چند وقته اصلا حال و حوصله ی

 هیچی رو ندارم دیگه هیچی مثل سابق

واسم تازگی نداره همه چی برام یکنواخت و

بی معنی شده.همدم روز و شبم شده

 فقط گریه وگریه کاش یکی بود که می

تونستم باهاش درد و دل کنم این روزا

تنهایی رو بیش از همه ی روزها حس میکنم.

دیگه نمی دونم چی کار کنم.حتی دیگه با

 دورو بری هامم نمی تونم ارتباط برقرار کنم.

میترسم اگه این جوری پیش بره گوشه گیر

بشم.از نگاههای همه بیزارم.دیگه دوست

ندارم تو جمع باشم احساس خفگی میکنم.

منی که عاشق رانندگی توی خیابونهای شلوغ

بودم حالا دیگه حوصله رانندگی رو هم ندارم

چه برسه خوشحالم کنه.ببخشید اگه با

حرفام ناراحتتون کرده باشم ولی واقعا نیاز

داشتم بنویسم.قول میدم زود اپ کنم. واسم

دعا کنین واسه همه واسه اونایی که دلشون

 مثل من گرفته است.مرسی همه تونو دوست دارم........

همیشه رفتن رسیدن نیست اما برای رسیدن راهی جز رفتن نیست.در بن بست هم راه اسمان باز است.پرواز را بیاموز...